شما با مطالعه ی آن ها قادر خواهید بود تا 63 درصد احتمال ایجاد ام اس در خود را تشخیص دهید اما تشخیص قطعی بیماری با روش های پیشرفته نظیر بررسی بالینی با MRI امکان پذیر است. مشکلات بینایی یکی از شایع ‌ترین علائم بیماری هستند. التهاب بر عصب بینایی تأثیر می‌ گذارد و در دید مرکزی اختلال ایجاد می‌ کند. این امر می ‌تواند به تاری دید، دوبینی یا از دست دادن بینایی منجر شود. شما ممکن است بلافاصله متوجه‌ مشکلات بینایی ‌خود نشوید، چون آسیب‌ های وارده به بینایی ممکن است آهسته و تدریجی باشند. از آنجایی که بیماری های چشمی کم نیستند در تشخیص خانگی ام اس تنها نمی توان به این مورد اکتفا کرد.

گروه دیگر علائم شایع بیماری هستند که در تشخیص خانگی ام اس حتما باید مورد توجه قرار گیرند. MS بر سیستم عصبی مرکزی تأثیر می ‌گذارد. این بدان معناست که ممکن است سیگنال‌ های نامشخصی در سراسر بدن ارسال شوند و گاهی ‌اوقات هم هیچ سیگنالی فرستاده نشود. این امر به بی ‌حسی منجر می‌ شود. اگر بی حسی ادامه دار بود باید به ام اس مشکوک شوید و به پزشک مراجعه کنید. اگر بی حسی نشانه ای از بیماری باشد و جدی گرفته شود، درمان ام اس در مراحل اولیه امکان پذیر است.

درد مزمن و گرفتگی‌ های نامتوازن عضلات نیز در بیماری MS متداول هستند. به گفته ‌ی انجمن ملی بیماری شناسی عصبی، یک تحقیق نشان داد، نیمی از افراد مبتلا به ام اس، دچار درد هستند. شما ممکن است سفتی عضلات یا مفاصل و همچنین حرکات ناگهانی، دردناک و غیر قابل ‌کنترل اندام ‌ها را نیز تجربه کنید. در صورت مواجه با این نشانه ها نباید به سرعت به سمت مصرف خودسرانه مسکن ها برویم. حدود 76 درصد از افراد در مراحل اولیه‌ ی بیماری دچار خستگی و ضعف بدون علت می‌ شوند. خستگی مزمن زمانی اتفاق می ‌افتد که اعصاب موجود در ستون فقرات تخریب می ‌شوند. این خستگی معمولا به ‌طور ناگهانی ظاهر می ‌شود و برطرف شدن آن چندین هفته طول می ‌کشد. این ضعف در ابتدا بیشتر در پاها رخ می دهد و توجه به آن بیشترین کمک را به تشخیص خانگی ام اس می کند.

زمانی یک فرد علائم ام اس در جوانان را مطالعه می کند، این سوال برایش ایجاد می شود که آیا ام اس با درد خاصی همراه است و اگر درد هست، تا چه حد آزاردهنده خواهد بود؟ حدود دو سوم افراد مبتلا به این بیماری، درد را به عنوان علامتی از بیماری خود گزارش می کنند. شایع ترین نوع درد در افراد مبتلا شامل :

• سردرد
• درد پشت
• درد اندام
• اسپاسم عضلانی

متاسفانه بدترین قسمت قضیه در مورد دردهای ناشی از ام اس این است که درد ناشی از اعصاب است و داروهای ضد درد اثر کمی دارند یا هیچ تاثیری ندارند. با این حال، داروهای دیگر درمان ام اس ممکن است مؤثر باشند. علائم لرمیت گاهی اوقات توسط بیماران تجربه می شود. این علامت یک نوع شوک الکتریکی تند است که در پشت و یا اندام ها رخ می دهد و یا وقتی که سر به سمت جلو خم می شود، بالا و پایین می رود.

مشکل اساسی که باعث شده است ام اس به یک بیماری جدی تبدیل شود، همین است که این بیماری به سرعت بخش های مختلف را درگیر می کند. این درگیری وسیع به دلیل آسیب به میلین مغز و نخاع ایجاد می شود. مغز و نخاع سیستم عصبی مرکزی را تشکیل می دهد و کار این بخش کنترل تمام بخش های بدن است. عوارض ام اس بر سیستم ها و بافت های مختلف بدن به شرح زیر است:

• بافت عصبی
• بافت بینایی
• گفتار
• بلع
• مشکلات تنفس
• اختلالات گوارش
• ضعف عضلانی و تعادل

درگیری هریک از این بخش ها در فرد بیمار مشکلات زیادی را در رفتار عادی او ایجاد می کنند. هر چند در زمان درمان ام اس، این بخش ها هم درمان می شوند اما علائم بیماری در آن ها از بین می رود اما تا روند درمان کامل فرد با مشکلات زیادی حتی در روابط عادی و روزانه خود رو به رو است.

البته توجه داشته باشید که هرچه سریع تر نسبت به درمان ام اس اقدام شود، عوارض ام اس زودتر از بین می روند اما تاخیر در روند درمان باعث پایداری نسبی برخی از عوارض حتی پس از اتمام درمان می شود.

اینکه شروع علائم ام اس را محدود به سنی خاص بدانیم، شاید کار درستی نباشد. بسته به شرایط و شدت بیماری، افراد در سنین مختلف علائم بیماری را آشکار می کنند. معمولا علائم اولیه بیماری ام اس بین 25 تا 45 سالگی شروع می ‌شود.

ولی این احتمال نیز وجود دارد که این بیماری در دوران کودکی یا پس از 45 سالگی شروع شود؛ ولی به ‌طور کلی بیماری در این گروه‌ های سنی، کمتر بروز می ‌کند. توجه داشته باشید که وقتی بیماری علائم خود را آشکار کرد، بلافاصله باید درمان ام اس شروع شود.

این مورد از علائم اولیه بیماری ام اس نشانه ای برای آسیب وسیع است و باید جدی گرفته شود. زمانی که اختلالات بینایی و تاری دید شروع می شود، ام اس آسیب به اعصاب اصلی را آغاز کرده و باید هرچه سریع تر درمان ام اس برای فرد در نظر گرفته شود. از آنجایی که بیماری ام اس به CNS حمله می کند، کاهش و ضعف حافظه، ناتوانی در تمرکز، صحبت ‌کردن و مشکلات زبانی از اختلالات رایج در نتیجه پیشرفت بیماری است که البته در بیشتر اوقات می ‌تواند از علائم شروع این بیماری هم باشد.